-
1 formacja
сущ.• образование• порядок• создание• формация• формирование* * *♀ 1. формация;\formacja społeczna общественно-экономическая формация;
2. воен. соединение ň, часть ž* * *ж1) форма́цияformacja społeczna — обще́ственно-экономи́ческая форма́ция
2) воен. соедине́ние n, часть ż -
2 strój
сущ.• костюм• наряд• одежда• одеяние• одёжа• платье• убор* * *1) костюм, наряд, одежда, убор, форма2) muz. strój муз. стройformacja (społeczna) строй (общественный)szyk строй (порядок построения)sposób, układ строй (склад)struktura строй (структура)wojsk. szereg воен. стройpolit. ustrój полит. строй (государственный)* * *str|ój♂, Р. \strójoju 1. наряд, убор, одежда ž;\strój kąpielowy купальный костюм; \strój odświętny праздничный наряд; \strój wieczorowy вечерний туалет; w \strójojach ludowych в национальных костюмах; \strój godowy зоол. брачное оперение;
2. муз. строй+1. ubiór
* * *м, P stroju1) наря́д, убо́р, оде́жда żstrój kąpielowy — купа́льный костю́м
strój odświętny — пра́здничный наря́д
strój wieczorowy — вече́рний туале́т
w strojach ludowych — в национа́льных костю́мах
strój godowy — зоол. бра́чное опере́ние
2) муз. стройSyn:ubiór 1)
См. также в других словарях:
społeczny — społecznyni 1. «odnoszący się do społeczeństwa; powstający, tworzący się w społeczeństwie; realizowany w społeczeństwie, przez społeczeństwo, związany ze społeczeństwem» Ustrój społeczny. Rozwój, ruch, przewrót społeczny. Grupa, klasa społeczna.… … Słownik języka polskiego
feudalny — feudalnyni «odnoszący się do feudalizmu, właściwy feudalizmowi» Państwo, prawo feudalne. Możnowładca feudalny. Przywileje feudalne. ∆ Feudalna formacja społeczna «formacja społeczna związana ze sposobem produkcji, którego podstawą stosunków… … Słownik języka polskiego
niewolniczy — 1. «dotyczący niewolnika lub niewolnictwa; właściwy niewolnikom» Niewolnicza siła robocza. Niewolnicza praca. ∆ Niewolnicza formacja społeczna «formacja społeczna powstała w wyniku rozpadu wspólnoty pierwotnej, charakteryzująca się tym, że środki … Słownik języka polskiego
wspólnota — ż IV, CMs. wspólnotaocie; lm D. wspólnotaot 1. «odznaczanie się wspólnymi cechami, wspólne posiadanie, użytkowanie czegoś» Wspólnota usposobień, upodobań. Wspólnota dążeń, pragnień. Poczucie wspólnoty narodowej. ∆ praw. Wspólnota majątkowa,… … Słownik języka polskiego
pierwotny — pierwotnyni, pierwotnyniejszy 1. «taki, który występował, istniał bardzo dawno temu, w początkach, w czasach przedhistorycznych; dawny, odległy w czasie» Kultura pierwotna. Zwierzęta pierwotne. Pierwotne czasy. ∆ Człowiek pierwotny «człowiek w… … Słownik języka polskiego
